Τα παιδιά είναι με το μέρος μου.
Νιώθω.
Κι είναι ενθουσιασμός. Κι αύριο θα μετανιώνω. Αλλά σήμερα είμαι καλά και μου αρέσει. Και θα το θυμάμαι. Σ' τ' ορκίζομαι. Αύριο θα το θυμάμαι.
Άκουσα αυτό που ήθελα. Και το ήθελα γιατί δεν το περίμενα. "Πότε επιτέλους;"
Κι έχω σκάσει. Τώρα κάποτε. Τώρα ξέρω. Αύριο όχι. Αλλά τώρα ξέρω.
Κάτι μου λείπει. Και φοβάμαι τόσο, διάολε, να το πω.
Και το τραγούδι είναι γιατί "ξύπνησα" με την απορία, τίποτα άλλο..
did i talk in my sleep?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου