Πιστεύω στις ανάγκες.
Τώρα έρχονται διευκρινίσεις.
Δεν έχω να πω. Η φράση δηλώνει μια κάποια συγκροτημένη σκέψη, οργάνωση, πόρισμα. Εμένα μου 'ρθε, το είχα. Και το είπα. Αύριο θα το μετανιώσω.
Αν όχι αύριο μεθαύριο.
Δεν είμαι κυνική. Τους συμπαθώ μερικές φορές (συνήθως πάντα αλλά προσπαθώ να μην είμαι απόλυτη και δε συμμαζεύεται και δε συμμαζεύομαι και ). Τους κυνικούς. Ίσως κάποτε να 'θελα να μαι από δαύτους. Δεν τα κατάφερα.
Πιστεύω στο αλκοόλ και στα ναρκωτικά. (υπάρχουν :P)
Μερικές ανάγκες είναι πιο απρόβλεπτες, πιο περίεργες, λιγότερο επιστημονικά μελετημένες (και δε μας νοιάζει και δε γαμιέσαι/στε/μαι), ή και περισσότερο.
Πιστεύω σ' αυτούς που χρειάζονται θεό. Η βλακεία τους ίσως (πουκαπου) να με εκνευρίζει.
Τρέφω αισθήματα ιδιαίτερα ιδιαίτερα για το παραλήρημα, για τη μουδιασμένη γλώσσα, για false allarms, για αύρες, σαύρες και την κατσαρίδα που σκαρφαλώνει ανάμεσα στα σκίτσα του τοίχου μου.
Η επιλογή της επιλογής και η συνειδητοποίησή της μου προκαλεί πρόβλημα.
Πάω για φονιάς.
Με βούλα.
πουά
πουέντ
edit: δίκιο είχα.
μετάνιωσα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου