Οι ατάκες που σκέφτεσαι ενίοτε αποκτούν διαφορετικές φωνές. Όχι, δεν εννοώ ότι ακούω φωνές. Ούτε οι φωνές είναι άγνωστες. Απλά (ή απλώς ή κι εγώ δεν ξέρω πως και ποιος θα με διορθώσει. ίσως να ξέρω το γιατί μα δε γαμιέται -και είναι δήλωση, όχι ερώτηση) οι φωνές δεν είναι άγνωστες, είναι φιλικές/αφίλικες/γνωστές/ακουστές ή απλά η δική σου με την ανάλογη (μη!) χροιά. Ντυμένες/Καμουφλαρισμένες.
Φωνή μες στο κεφάλι μου, γνωστής μου, σχολιάζει τον τύπο στο παραδίπλα τραπέζι.
Ε φυσικά ρε μαλάκα περιμένει γκόμενα. Τι άλλο θα έκανε μόνος του τόση ώρα;
το κείμενο γράφτηκε πριν κάτι ώρες, πριν κάτι αστικά, πριν μισή μπύρα, πριν το μετά του nice pair. τώρα η δική μου φωνή απορεί χωρίς ίχνος απορίας στον τόνο της. Γιατί σε απασχόλησε εξαρχής ο τύπος;
ps
: Please believe in gentle dreams.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου