tag:blogger.com,1999:blog-76523618336575981512024-03-13T17:17:13.953+02:00Ágætis ByrjunΒρισκομαστε σε συγχυση.
Βρισκομαστε σε αρχη δημιουργιας.Συνελεγμώνηhttp://www.blogger.com/profile/16822168481527174997noreply@blogger.comBlogger88125tag:blogger.com,1999:blog-7652361833657598151.post-52687026903922172592016-08-04T11:25:00.001+03:002016-10-20T01:50:57.221+03:00Ρομαντισμός. Εξωτερικευμένος. <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr">
σημείωση:<br />
. Να σου σπάσω τα κόκαλα, να σε φιλήσω στο λαιμό<br />
. Να καθίσουμε οκλαδόν, να τα κολλήσουμε ένα ένα <br />
. Θα πονάει <br />
. Λιγότερο από πριν </div>
</div>
Συνελεγμώνηhttp://www.blogger.com/profile/16822168481527174997noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7652361833657598151.post-64553885566836689022015-11-27T20:04:00.002+02:002015-11-27T20:14:51.278+02:00μπλαρ μπλαρ μπλαρ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Καλησπέρα,<br />
<br />
Έχεις ανάγκες. <br />
Έτσι με τα μούτρα σήμερα. Τα σημειώνω εδώ να τα βγάλω απ' το κεφάλι μου.<br />
<br />
Έχεις ανάγκες. Πέρα από τις αυτονόητες (σε επίπεδο αντίληψης -βλ. ..νόητες- αλλά όχι πάντα παροχής, αλλά δε θα βρίσω τις κοινωνίες σήμερα) έχεις κι άλλες και είναι σημαντικές. Είθε να διαφωνήσω με γνωστό στίχο και να αποπειραθώ μια συλλογιστική πορεία.<br />
<br />
Έχεις ανάγκες, γνωρίζεις κάτι που θέλεις και το εκφράζεις. Είθισται για χάρη του κλισέ να μην γνωρίζεις τι χρειάζεσαι (εδώ ο γνωστός στίχος). Αν όμως εστιάζεις σε αυτό που πιστεύεις πως χρειάζεσαι τότε θα αναγνωρίσεις μόνο αυτό ως απόκτημα ή τουλάχιστον την αξία αυτού. Για να αναγνωρίσεις μια αξία σημαίνει πως λίγο πριν την αναγνώριση έγινε μια ανακεφαλαίωση, μια ανακατάταξη, μια γενικότερη επεξεργασία που σου επέτρεψε να αναγνωρίσεις έπειτα την αξία. Άρα (ναι ίσως προτρέχω αλλά) θα ήταν δόκιμο να πει κανείς ότι δημιούργησες την ανάγκη λίγο πριν αναγνωρίσεις την αξία; Άρα (και ίσως πάω ένα τσικ πιο πέρα) έχεις απόλυτο δίκαιο στο γεγονός ότι ξέρεις πολύ καλά τι χρειάζεσαι και είναι αυτό που θέλεις απλά και μόνο επειδή του έδωσες την αξία που θα ήθελες να έχει και μόνο αυτή μπορείς να αναγνωρίσεις;<br />
<br />
Βέβαια κανείς δεν εγγυήθηκε το αποτέλεσμα. Κανείς ποτέ δεν θα το κάνει. Αν πάρουμε ένα σύνολο των πραγμάτων* που προσφέρουν κάτι. Αυτό το κάτι μπορεί να έχει μια άλφα αξία, πάντα εξατομικευμένη και ίσως και με αρνητικό πρόσημο (δεν το αναλύω περαιτέρω αυτό, θα ξημερώσουμε).<br />
Έχουμε ένα υποσύνολο πραγμάτων τα οποία φέρουν ένα θετικό πρόσημο (για συγκεκριμένο πρόσωπο -εσένα ναι-, σε συγκεκριμένη χρονική στιγμή της ζωής του και λοιποί συγκεκριμένοι παράγοντες). Το πρόσημο αυτό θεωρείται συν γιατί οδηγεί, ας πούμε, το μέσα σου σε μια, ας πούμε, κατάσταση ισορροπίας, αυτοπραγμάτωσης ή ό,τι βολεύει τον καθένα αλλά δεν το ορίζει κανείς συνειδητά.<br />
Έχουμε έναν μαρκαδόρο φωσφοριζέ και χώνουμε ένα ψευτοπρόσημο (ας πάρουμε μόνο το συν να μην τα κάνουμε πουτάνα) στο ευρύτερο σύνολο πραγμάτων που προσφέρουν κάτι (συν/πλην/άντε παράτα μας κοπελιά). Το ψευτοσύν σημειώνει ό,τι σου κατέβει και θεωρείς αναγκαίο και όταν πρακτικά το αποκτάς σου σκάει στη μάπα το right or wrong σαν απάντηση σε κουίζ.<br />
<br />
Κάπου ήθελα να καταλήξω και είναι αυτό: Αν ο μαρκαδόρος δεν πιάσει ποτέ κάτι που βρίσκεται στο υποσύνολο των πραγματικών συν ("πραγματικών".. γελάει ο κόσμος), αλλά ωστόσο κατακτηθεί κάτι από αυτά δεν υπάρχει καμία αναγνώριση και κανένα όφελος.<br />
<br />
<b>Και ίσως αυτοαναιρούμαι αλλά αν δεν μπορείς να πάρεις αυτό που θέλεις και πάρεις αυτό που χρειάζεσαι, σου είναι παντελώς άχρηστο αν λίγο πριν ή λίγο μετά δεν θέλησες αυτό που χρειάζεσαι.</b><br />
<br />
*όπου πράγματα βάλε εμπειρίες, αποτελέσματα, ανθρώπους ή ό,τι μετράει τελοσπάντων ως δευτερεύουσα ανάγκη</div>
Συνελεγμώνηhttp://www.blogger.com/profile/16822168481527174997noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7652361833657598151.post-15613112505758423322015-11-01T21:55:00.002+02:002015-11-01T21:59:07.866+02:00Φρειδερίκος.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Έχουμε γεμίσει Amélie.<br />
Είμαι απ' αυτούς που αγαπούν την ταινία. Είναι η ταινία που ηρεμεί τα πνεύματα. Το πνεύμα σίγουρα.<br />
<br />
Κι εγκλωβιστήκαμε. Έχουμε χωθεί στο πρότυπο. Χωθήκαμε οικειοθελώς στο καλούπι με το κοντό καρέ και τα μεγάλα μάτια. Βγαίνουμε σε κόκκινο και πράσινο. Και είμαστε πολλές. Και έχουμε παραλύσει.<br />
<br />
Θα με στεναχωρήσει μια αγαπημένη ταινία. Θα με στεναχωρήσουν κι άλλα αγαπημένα στοιχεία.<br />
<br />
Τη σιχαίνομαι τη στιγμή. Τη σιχαίνομαι όσο λίγα πράγματα. Η στιγμή είναι οριακή. Υπήρξαμε μετέωροι. Υπήρξαμε ρευστοί και αποκτήσαμε λέξεις. Μία για συναίσθημα και δύο για κατάσταση. Το πρώτο μας έλειψε. Το δεύτερο το καταπίνουμε και το μασουλάμε και το φτύνουμε και γίναμε αυτά.<br />
Μηρυκάζουμε.<br />
<br />
Βρισκόμαστε σε σύγχυση.<br />
Βρισκόμαστε σε κατάρρευση.<br />
Βρισκόμαστε σε αμφισβήτηση.<br />
Βρισκόμαστε σε έξαρση.<br />
Βρισκόμαστε σε παράνοια.<br />
Βρισκόμαστε σε ύφεση.<br />
Βρισκόμαστε σε κατάθλιψη.<br />
Βρισκόμαστε σε επανάσταση.<br />
Βρισκόμαστε σε επανάληψη.<br />
Βρισκόμαστε σε όρια.<br />
Βρισκόμαστε σε αρχή απομυθοποίησης.<br />
<br />
Του εαυτού. Και θέλουμε πολύ πολύ δρόμο μέχρι την αρχή δημιουργίας.</div>
Συνελεγμώνηhttp://www.blogger.com/profile/16822168481527174997noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7652361833657598151.post-1739326829263909372015-08-28T03:09:00.000+03:002015-08-28T03:10:05.242+03:00Ουπς<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Και απαντώ: Ναι. Είμαι άνθρωπος χωρίς όνειρα και στόχους αλλά αν είναι να έχω τέτοια όνειρα και στόχους, καλύτερα να μην είμαι άνθρωπος. (τιλεωπαλιβραδιατικορεπουστημου) </div>
Συνελεγμώνηhttp://www.blogger.com/profile/16822168481527174997noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7652361833657598151.post-24249765958396207902015-02-24T20:01:00.000+02:002015-02-24T20:01:58.684+02:00Έχουμε διάθεση<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Την αυτή</div>
<iframe width="400" height="225" src="https://www.youtube.com/embed/Nd21mm-X3bk" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>Συνελεγμώνηhttp://www.blogger.com/profile/16822168481527174997noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7652361833657598151.post-48100183497297206492015-02-02T01:57:00.003+02:002015-02-02T02:01:51.526+02:00Να γίνουμε πολεμοχαρείς..<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Κουράζομαι. Και κουράζομαι οικτρά. Στα 23 μου.<br />
<br />
<b>Ας πυροβολήσει κάποιος τον σουρεαλισμό στο κεφάλι.</b><br />
..μην παραλείψουμε.<br /><br /><br />Να πέφτουν τα στοιχήματα, να πέφτουν τα κεφάλια.<br />Τικτοκ, τικτοκ. Φήμες λένε δεν θα αντέξουνε πολύ. Στοιχήματα.<br />
Κεφάλια.<br />Τικτοκ.<br />Φήμες λένε.</div>
Συνελεγμώνηhttp://www.blogger.com/profile/16822168481527174997noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7652361833657598151.post-72881772930809936212014-11-19T14:21:00.000+02:002014-11-19T14:21:38.318+02:00Πρόποση<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Είθε να έρθει η στιγμή εκείνη που θα μας εισάγει στην αρχή της εποχής. Είθε η εποχή να περιλαμβάνει μία απλή μεταβολή. Είθε να πάψετε να είστε εγκυκλοπαιδικοί.<br />
<br />
Και είναι όρος αυτός. Στην παρούσα φάση αρσενικός.</div>
Συνελεγμώνηhttp://www.blogger.com/profile/16822168481527174997noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7652361833657598151.post-72095761158006596582014-09-09T01:53:00.002+03:002014-09-09T01:53:44.689+03:00Τζίμινι<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Είμαστε κατηγορίες;<br /><br />Ποτέ δεν υπήρξε βαθυστόχαστη η αποπάνω αυτής. Είμαστε κατηγορίες. Δυνητικά. Άρα είμαστε.<br /><br />Το ερώτημα δεν είναι αυτό. Δεν απασχόλησε αυτό. Ούτε υπήρξε φόβος για το τι, για το ποιες, για το που. Αν θεωρήσουμε ότι οι αποπάνω υφίστανται τότε αυτόματα κι αντανακλαστικά, φανερά και πίσωμέροςκεφαλιού/ υποσυνείδητα, ξέρουμε καλά.<br /><br />Υπάρχει ερώτημα δε, όχι βάναυσο και -αλίμονο- όχι πρωτότυπο. Σε ποια χρονική στιγμή επιλέγουμε να βολευτούμε με αυτές. Σε ποια συνειδησιακή κατάσταση επιλέγουμε να ηρεμήσουμε και να αποδεχτούμε την ορμή για κατηγοριοποίησεις και να εγκαταλείψουμε τον ρομαντισμό.<br /><br />Εδώ επεξηγώ την τελευταία λέξη που κάπως σαν μεγάλη παπαριά ν' αντιλαλεί σε κεφάλια. Ρομαντισμός: Φοιτητικός, πρώην εφηβικός, ο εξελίξιμος. Το αιώνιο εκπαιδευτικό όνειρο. Η αιώνια ανθρωπιστική ομορφιά. Το βαθύ κι απέραντο (γαλάζιο). Η αξία του ατόμου. Η ιδιαιτερότητα. Η διαφορετικότητα. Η έκθεση που γράψατε στην Γ' Λυκείου.<br />
<br />Υπάρχει ορμή και τάση. Υπάρχει αναταραχή κι αντίδραση. Υπήρξε αλτρουισμός. Θα υπάρξει συμβιβασμός. Μικρές μικρές κατηγορίες σε μικρούς μικρούς ανθρώπους. Κατηγορίες χαρακτηριστικών. Συμπεράσματα ρευστά. Βολικά. Ενδιάμεσα. Είμαστε αλλά δεν είμαστε.<br /><br />Έχουμε πισινές (όχι πισίνες ηλίθιε). Έχουμε ατού. Έχουμε προσωπικότητα. Φτιάξαμε ελπίδα.<br /><br />Δεν είναι μεγάλο το ερώτημα. Δεν είναι δύσκολη η σκέψη. Απλά ήταν, βρέθηκε, υπήρξε και ήρθε.<br /><br />*κρίκετ</div>
Συνελεγμώνηhttp://www.blogger.com/profile/16822168481527174997noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7652361833657598151.post-31883182547413632152013-11-04T17:47:00.001+02:002013-11-04T17:48:18.963+02:00Έχω ευχές<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Χρειαζόμαστε ανθρώπους για να γλιτώσουμε από ανθρώπους.<br />
<br />
Χρειαζόμαστε την ανάγκη μας για ανθρώπους για να επιβιώσουμε από τις ανάγκες των ανθρώπων.<br />
<br />
Γαντζωνόμαστε υστερικά σε ανθρώπους γιατί δεν αντέχουμε τον κόσμο τους.<br />
<br />
Τι σκατά;<br />
Πόσο σκατά;<br />
<br />
Είμαι κυκλοθυμική δε λέω αλλά εσείς το έχετε γαμήσει.<br />
<br />
<br />
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="225" src="//www.youtube.com/embed/brNby5IFDnA" width="400"></iframe>
<br />
<br />
και θα βάλω Ντίλαν γιατί είμαι κλισέ γκόμενα και άντε μου στο διάολο</div>
Συνελεγμώνηhttp://www.blogger.com/profile/16822168481527174997noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7652361833657598151.post-52840820076089589912013-09-06T21:32:00.000+03:002013-09-06T21:35:43.851+03:00Buttons<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
"I'm ambivalent. In fact that's my new favorite word."<br />
<br />
"Do you know what that means, ambivalence?"<br />
<br />
"I don't care."<br />
<br />
"If it's your favorite word, I would've thought you would..."<br />
<br />
"It means I don't care. That's what it means."<br />
<br />
"On the contrary, Susanna. Ambivalence suggests strong feelings... in opposition."<br />
<br />
<br />
<span style="font-size: x-small;">
Girl, Interrupted (1999)</span></div>
Συνελεγμώνηhttp://www.blogger.com/profile/16822168481527174997noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7652361833657598151.post-28071519585107326152013-09-05T16:16:00.002+03:002013-09-05T16:30:03.526+03:00Ξανά.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Γινόμαστε αυτοί. Μεθοδικά, συνειδητά. Πρώτα ζοριζόμαστε, μετά αναπτύσσουμε μηχανισμούς.<br />
<br />
Αυτοί οι μισητοί, οι σιχαμένοι, οι <a href="http://ipaintedtheworld.blogspot.gr/2012/07/guaranteed.html" target="_blank">πολυαναφερόμενοι</a>. Ναι αμέ. Μπαίνουμε σε σειρά.<br />
Σκατά στόχοι, σκατά απαιτήσεις. Τίποτα σημαντικό για μας. Όλα σημαντικά γι' αυτούς. Άρα κι εμάς. Αφού γινόμαστε αυτοί. Σκατά για μας. Δανεικά απ' αυτούς. Πλέον πιο δικά μας απ' ότι δικά τους.<br />
<br />
Να φύγω. Να θυμηθώ να φύγω. Να θυμηθώ να μην ησυχάσω ποτέ. Να θυμηθώ να μη βρω μια καλή δουλειά. Να θυμηθώ να μη βρω ένα καλό παιδί. Να θυμηθώ να μην είμαι ήρεμη, πρόθυμη, χαρωπή. Μανούλα, δούλα, κυρά, δασκάλα, άνθρωπος. Να φύγω.<br />
<br />
Και τα λεφτά σας. Μην τα ξεχάσουμε. Όχι όχι ποτέ. Αλλά αυτό είναι το λιγότερο.<br />
Τα λεφτά μας είναι το χειρότερο. Τα λεφτά μας. Το καλό μας. Η ζωή μας. Η επιβίωσή μας. Πόσο νοιάζεται ο κόσμος; Πόσο μου γυρνάν τα άντερα όταν τους θυμάμαι;<br />
<br />
Κι εσύ μωρή, με τις εφηβείες και το pc και τα φουστάνια σου. Δεν γίνεσαι. Έγινες. Ήσουν. Τώρα κλοτσάς που βγαίνεις στην επιφάνεια. Μας τα 'χεις πρήξει κομμάτι.<br />
<br />
Σήκω.<br />
Ζώο.<br />
Φύγε.<br />
<br />
<br />
<br />
ps: Αρχίδια άνθρωπος-παιδί καλέ μου.</div>
Συνελεγμώνηhttp://www.blogger.com/profile/16822168481527174997noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7652361833657598151.post-36813024031695661892013-08-10T19:34:00.000+03:002013-08-10T19:34:44.432+03:00Πλάνο ζωής<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Μια μέρα θα σταματήσουμε να λέμε ψέματα στους εαυτούς μας και<br />
<br />
<br />
<br />
δεν έχω ιδέα τι θα γίνει.</div>
Συνελεγμώνηhttp://www.blogger.com/profile/16822168481527174997noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-7652361833657598151.post-31045627129738841302013-07-13T05:32:00.000+03:002013-07-13T05:32:39.429+03:00Κ. Κ.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
αν μπορούσα να σας βρίσω όλους μαζί<br />
<br />
αν μπορούσα να σας<br />
<br />
Θα αλλάξω ευχή. Να αγαπήσω κάτι περισσότερο απ' αυτό. Το τέλειο. Το ολόκληρο. Να νιώσω ανάγκη για άνθρωπο. Να γίνω άνθρωπος-παιδί. Ευτυχισμένη κι εύκολη και ζωντανή κι ολόκληρη κι εκεί.<br />
<br />
Θα αλλάξω ευχή.<br />
<br />
..ως τμήμα αυτού. Ως τμήμα.<br />
<br />
Θα αλλάξω ευχή.<br />
<br />
Να καταλάβω πως βλέπετε εκεί μέσα.<br />
<br />
Θα αλλάξω ευχή.</div>
Συνελεγμώνηhttp://www.blogger.com/profile/16822168481527174997noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-7652361833657598151.post-40681263965914286832013-07-11T20:42:00.003+03:002013-07-11T20:42:49.003+03:00Ανδρέας Ζαφειράτος<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhnTN1ZVjr1DxaEuK1dcC1NsyUobikYImBgRAntYw0L7fXrKj3v0Q81ntqzb-Oh9OaY6UGaeLrcNcES8jOkJrnVBGswnVttnOA19-PBBqOVakL72LzSe4bgt-DwdvZUzcgJre9UtwlLkv8/s1600/zafeiratos.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhnTN1ZVjr1DxaEuK1dcC1NsyUobikYImBgRAntYw0L7fXrKj3v0Q81ntqzb-Oh9OaY6UGaeLrcNcES8jOkJrnVBGswnVttnOA19-PBBqOVakL72LzSe4bgt-DwdvZUzcgJre9UtwlLkv8/s640/zafeiratos.jpg" width="507" /></a></div>
<br /></div>
Συνελεγμώνηhttp://www.blogger.com/profile/16822168481527174997noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7652361833657598151.post-47582864681052894212013-07-10T03:38:00.000+03:002013-07-10T03:40:34.518+03:00Κώφωση -μερική-<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
"Αυτή την "ουσία". Θα το πω, σκάσε. Αυτή τη δικλείδα. Αυτό το στοιχείο. Αυτό το πράμα που κρατούσε κεφάλι και θέση, μαζί, κουμπωτά, ταλαντευόμενα, κουδουνιστά (πλην σε θέση), το έδιωξα. Να χωθώ βαθιά βαθιά, μόνη μου μόνη μου. Αυτό έλεγα. "Δε θέλω τηηη συυυμπόνιααα κανενός", γκλιν γκλον και κεφάλια κουδούνιζαν.<br />
<br />
Τώρα δεν έχω κεφάλι, δεν έχω θέση. Μπήκα με τα μπούνια. Ξανά. Έχω ρουφήξει νερό από μύτες, στόματα, μάτια, αυτιά. Με τα ίδια. Τα γνωστά. Τα μαλακισμένα τα μπούνια.<br />
Φεύγουν μάτια, χοροπηδάνε αυτιά, κυματίζει σαλάκι στο βάθος, κυματίζει σαλάχι εντός κρανίου. Διαδοχικές μαλακίες. Διαδοχικές κινήσεις. Τα προμελετημένα, τα προβλέψιμα, τα μαλακισμένα τα μπούνια.<br />
<br />
Τα μπούνια. Κολύμπια και βαρκάδες και μπούνια. Τώρα θα κουραστώ. Θα παραιτηθώ λίγο γιατί βαριέμαι κιόλας. Και μη δω κανέναν καριόλη να έρχεται για τεχνητή αναπνοή που θα ξεβραστώ η φώκια. Θα φτύσω πνευμόνι και (βλ. προηγούμενες αναρτημένες ασυναρτησίες -και ασυναρτημένες αναρτησίες-) δεν είναι να τα χαραμίζω έτσι τα πνευμόνια. <br />
<br />
<br />
Μετά τιμής,<br />
<br />
Το Κέρατο."<br />
<br />
<br />
ps: έχω άντρα ζωής. (Γαμώ) τον χριστό μου! Με το άρθρο του.</div>
Συνελεγμώνηhttp://www.blogger.com/profile/16822168481527174997noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7652361833657598151.post-41325619456895763532013-07-06T23:08:00.001+03:002013-07-07T01:13:40.274+03:00Πίσω στο ράντζο,<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
..μακριά μακριά από αγάπες και σορόπια κι αηδίες της εποχής, η Peggy ασχολείται με το quoting. Επαγγελματικά πλέον.<br />
<br />
Το πάθος (για τη λευτεριά). Ποιος δεν λάτρεψε τούτο το κεφάλαιο; Ολάκερο. Ποιος; Δεν;<br />
<br />
<br />
<i><span style="font-size: x-small;">σελ. 150-153</span></i><br />
<i><span style="font-size: x-small;">Έτος 1ης έκδοσης: 1997</span></i><br />
<br />
<blockquote class="tr_bq">
<div style="text-align: justify;">
<blockquote class="tr_bq">
<span style="font-family: inherit; font-size: x-small;"> </span><span style="font-family: inherit; line-height: 21.994356155395508px;">«</span><span style="font-family: inherit;">Θα οδηγήσω εγώ</span><span style="font-family: inherit; line-height: 21.994356155395508px;">»</span><span style="font-family: inherit;">, είχε πει ο Αργύρης και είχε κάτσει στο τιμόνι. Οδηγούσε. Η ατμόσφαιρα ήταν βαριά, το κλίμα είχε χαλάσει κι εγώ νύσταζα. </span><span style="font-family: inherit; line-height: 22px;">Σχεδόν κοιμόμουνα. Κοιμόμουνα. Εικόνες. Γλυκό ταρακούνημα. Βράδυ. Βάζω ένα μπουφάν για μαξιλάρι. Βολεύομαι τέλεια. Κλείνω. Μάτια. Ανοίγω. Μυαλό.</span><span style="text-align: left;"> </span></blockquote>
</div>
</blockquote>
<blockquote class="tr_bq">
<div style="text-align: justify;">
<blockquote class="tr_bq">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-family: inherit;">Τελειώνεις το σχολείο, λες να ησυχάσεις από όλους αυτούς που σού κάθονται στο σβέρκο και σού λένε τι να πιστεύεις, τι να γνωρίζεις, τι να σκέφτεσαι, τι να μαθαίνεις και πώς να το μαθαίνεις. </span></span><span style="font-family: inherit;"><span style="font-family: inherit;">Ξυπνάς το πρωί, πας στη δουλειά κι είναι διάφοροι τύποι που σού λένε τι να κάνεις, πώς να φέρεσαι, πώς να ντύνεσαι, πώς να είσαι, για να βγάλουν εξαιτίας σου ―και με την ανοχή σου― περισσότερα λεφτά, είναι τα Αφεντικά. </span></span><span style="font-family: inherit; line-height: 22px;"><span style="font-family: inherit; line-height: 22px;">Γυρίζεις στο σπίτι, φωνάζουν οι γονείς, βουίζουν τα αυτιά σου, σού λένε θα πεθάνουν, εσύ θα τους πεθάνεις, αν δε μάθεις να φέρεσαι, να ντύνεσαι, να σκέφτεσαι, να είσαι όπως θέλουν Αυτοί. </span></span><span style="font-family: inherit;"><span style="font-family: inherit;">Πας στους φίλους σου, μία από τα ίδια, όλο τα ίδια και τα ίδια και τα ίδια και τα ίδια, τρέχουμε και δε φτάνουμε, όλοι μαζί, γύρω γύρω όλοι και στη μέση εμείς. </span></span><span style="text-align: left;"> </span></blockquote>
</div>
</blockquote>
<blockquote class="tr_bq">
<div style="text-align: justify;">
<blockquote class="tr_bq">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-family: inherit;">Πας στα μπαρ, βαριέσαι που ζεις, δυνατή μουσική, την αγνοείς, δεν έχει στίχους, δεν έχει κέφι, δεν έχει διέξοδο, σου λέει να χορεύεις, μόνο να χορεύεις, να κάθεσαι σα μαλάκας χωρίς να μιλάς, μόνο να χορεύεις και να κοιτάς, να κοιτάς, να κοιτάς, να κοιτάς, τις γκόμενες, χαμένες τελείως, κοιτάνε σα χαζές, τι φταίνε κι αυτές; το παίζουνε κάτι που δε θα γίνουν ποτέ, πώς θα γίνει να βρεις μια γυναίκα που να μην κοιτάει σα χαζή; ο έρωτας τι είναι; είναι να φέρεσαι σα χαζός, όχι να είσαι. Χαμόγελα ψεύτικα, ματιές από μακριά, μπούτια, βυζιά, χείλια υγρά, όλο υποσχέσεις, μηδέν προοπτικές, μηδέν ηθικό, για να πλησιάσεις στα δέκα μέτρα θες μια ντουζίνα προφυλακτικά.</span></span><span style="text-align: left;"> </span></blockquote>
</div>
</blockquote>
<blockquote class="tr_bq">
<div style="text-align: justify;">
<blockquote class="tr_bq">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-family: inherit;">Πας σπίτι, ανάβεις τηλεόραση, διάφοροι απίστευτοι μαλάκες σού πετάν την άποψή τους, σού λένε τι να κάνεις, πώς να γελάς, πώς να περνάς, πώς να γαμάς, κάτι τενεκέδες, αν είναι δυνατόν, είναι σαν ψεύτικοι, σαν εφιάλτης, είναι γύρω μας, μπροστά μας, πίσω μας, μέσα μας, κάτω μας, τους πατάμε.</span></span><span style="text-align: left;"> </span></blockquote>
</div>
</blockquote>
<blockquote class="tr_bq">
<div style="text-align: justify;">
<blockquote class="tr_bq">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-family: inherit;">Έι, εσύ, κολλητέ, με το ωραίο κοστούμι και το αφασία στυλ, καλά, είσαι κι ο πρώτος, γαμώ τα άτομα, πώρωση, πάουερ, γουάου, όλο ρωτάς, όλο ρωτάς, να ρωτήσω κι εγώ μια στιγμή; Πόσο κάνεις; Ο αδερφός σου δουλεύει στην τράπεζα, έχει γκόμενα, θα παντρευτούνε, θα κάνουν παιδιά, θα κάνουν σκυλιά, θα κάνουν βίντεο, και σπίτι, και κινητά, και αυτοκίνητα, να κάνουν, να κάνουν, να κάνουν ό,τι θέλουν, να κάνουν και άκρη να περάσω, δεν μπορώ εδώ, πνίγομαι, και πού να πας που να μην είναι έτσι, αφού παντού είναι έτσι: αφεντικά, αντιβηχικά, μπάτσοι, δάσκαλοι, γονείς, τηλεόραση, μαλάκες με μικρόφωνα, «Τι έχετε να δηλώσετε;», «Δηλώστε μας κάτι», «Κάντε μας μια δήλωση», «Τι θα μας δηλώσετε;», έχω να δηλώσω ότι σας βαρέθηκα, δεν πάει άλλο, από 'δώ και μπρος θα 'χετε να κάνετε μαζί μου, προσέχτε, μιλάω σοβαρά, θα κάνω το ντου και θα ψάχνεστε κι άντε μετά να τρέχουν οι μπάτσοι να με βρουν, μες στη δυστυχία τους κι αυτοί, μηδέν προοπτική, μηδέν ηθικό, μολότωφ στη μάπα τους, τις πετάνε πίσω, τι να κάνουν δηλαδή; όλοι μια παρέα είμαστε.</span></span><span style="text-align: left;"> </span></blockquote>
</div>
</blockquote>
<blockquote class="tr_bq">
<div style="text-align: justify;">
<blockquote class="tr_bq">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-family: inherit;">Και να πέθαινε αύριο κάνα δυο δισεκατομμύρια κόσμος, μπορεί και να μη μ' ένοιαζε, μπορεί και να μ' ένοιαζε, δεν ξέρω, πάντως αν πέθαινα εγώ δεν θα ένοιαζε κανέναν, εδώ που τα λέμε έχω πεθάνει, οπότε τι έχω να χάσω; Τα μπαρ τα συνοικιακά με τα ποτά από αργό πετρέλαιο και τους ηλίθιους στην πόρτα; «Πρέπει να συνοδεύεστε», τι λε', ρε; εγώ είμαι μόνος μου, δε θέλω συνοδείες, δε θέλω κηδείες, δε θέλω αηδίες, θέλω μόνο να είσαι κάπου και να ξέρω ότι μ' αγαπάς, αγαπάς, αγαπάς, αγαπάς, απίστευτη λέξη και μάλιστα χωρίς προφυλάξεις, όμως είσαι εκεί; υπάρχεις; αν είσαι θα σε βρω, εκατό τα εκατό, χίλια τα εκατό, και θά 'μαστε μαζί και θα περνάμε καλά και λοιπά και λοιπά και λοιπά και λοιπά και λοιπά.</span></span><span style="text-align: left;"> </span></blockquote>
</div>
</blockquote>
<blockquote class="tr_bq">
<div style="text-align: justify;">
<blockquote class="tr_bq">
<span style="font-family: inherit;">Και μετά ξύπνησα, μέσα στον ύπνο μου. Δεν υπάρχουν όνειρα. Μόνο ξύλο στα γήπεδα και στους δρόμους και στο σπίτι, στο σχολείο, στη δουλειά, ξύλο παντού, μέχρι να καταλάβουν όλοι αυτοί με τα κολάρα ότι δεν κάνουμε δηλώσεις, δεν κάνουμε εκπτώσεις, ούτε παραχωρήσεις, μπορούμε να είμαστε πολύ σκληροί και θα είμαστε, δηλαδή δεν ξέρω άλλους, μόνος μου είμαι, θα βρω όμως, δε θα βρω; </span><span style="font-family: inherit;">θα βρω και θα δείτε, μέχρι τότε κοιμηθείτε ήσυχοι, εγώ θα σας σκεπάζω τα βράδια, μη μου κρυώσετε και πάθετε τίποτα και εξαφανιστείτε σαν τους δεινοσαύρους από μόνοι σας. </span><span style="font-family: inherit;">Κρατάτε γερά.</span><span style="text-align: left;"> </span></blockquote>
</div>
</blockquote>
<blockquote class="tr_bq">
<div style="text-align: justify;">
<blockquote class="tr_bq">
<span style="font-family: inherit;">Πρέπει να προλάβω να σας εξαφανίσω προτού εξαφανιστώ εγώ.</span></blockquote>
</div>
</blockquote>
</div>
Λ. Χ.
</div>
Συνελεγμώνηhttp://www.blogger.com/profile/16822168481527174997noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-7652361833657598151.post-12388439850111334732013-06-22T04:25:00.001+03:002013-06-22T04:25:10.788+03:00δε θα βρίσω απόψε<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Εσύ!<br />
Εσένα που αγάπησα.<br />
Κοίτα άμα πιεις κι όπως πάντα μεθύσεις<br />
μην πεις ποτέ πως μ' αγάπησες<br />
δε θ' άφηνες να γίνω πλατανόφυλλο<br />
σε ξεροπόταμους να πλέω...<br />
<br />
Κ.Γ.<br />
<span style="color: #cccccc; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif;"><span style="line-height: 17.990449905395508px;"><br /><br /><br /><span style="font-size: xx-small;">ούτε τόσο δα</span></span></span></div>
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="225" src="http://www.youtube.com/embed/s20s30Lo-OQ" width="400"></iframe></div>
Συνελεγμώνηhttp://www.blogger.com/profile/16822168481527174997noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7652361833657598151.post-12018184756779100682013-06-11T22:30:00.001+03:002013-06-12T00:41:07.591+03:00Have you ever danced with the devil in the pale moonlight?<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
"Ήθελα να του πω ότι βγάζω τα πνευμόνια μου και του τα δίνω τώρα να τα φάει. Κυριολεκτικά. Ψόφος. Στη μάπα του. Κυριολεκτικά.<br />
<br />
Αλλά δεν το είπα.<br />
<br />
Γιατί τα είχα βγάλει. Και του τα 'χα δώσει. Και τα είχε φάει."<br />
<br />
<br />
<br />
Σιχτίρ, με τις μαλακίες βραδιάτικο.</div>
Συνελεγμώνηhttp://www.blogger.com/profile/16822168481527174997noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7652361833657598151.post-54241892223048569892013-04-05T15:27:00.001+03:002013-04-05T15:33:44.370+03:00Be kind.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Βρισκόμαστε σε σύγχυση<br />
<br />
θα λέω<br />
<br />
βρισκόμαστε σε σύγχυση<br />
βρισκόμαστε σε σύγχυση<br />
βρισκόμαστε σε σύγχυση<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<object width="320" height="266" class="BLOGGER-youtube-video" classid="clsid:D27CDB6E-AE6D-11cf-96B8-444553540000" codebase="http://download.macromedia.com/pub/shockwave/cabs/flash/swflash.cab#version=6,0,40,0" data-thumbnail-src="http://img.youtube.com/vi/kUlgN__Jrxk/0.jpg"><param name="movie" value="http://youtube.googleapis.com/v/kUlgN__Jrxk&source=uds" /><param name="bgcolor" value="#FFFFFF" /><param name="allowFullScreen" value="true" /><embed width="320" height="266" src="http://youtube.googleapis.com/v/kUlgN__Jrxk&source=uds" type="application/x-shockwave-flash" allowfullscreen="true"></embed></object></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
εντός της.<br />
<br />
<br />
ps: Να θυμηθώ να κρατήσω το κεφάλι μου στη θέση του.<br />
pss: Και το μυαλό εντός της.</div>
Συνελεγμώνηhttp://www.blogger.com/profile/16822168481527174997noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-7652361833657598151.post-57262858154164260652013-01-28T19:13:00.001+02:002013-01-28T19:13:31.297+02:00Ισίδωρα;<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Η ζήλια είναι ξιπασμένο συναίσθημα.<br />
Αρνούμαι.<br />
Γαμημένες κλώσες όλοι σας. Φύγετε από πάνω μου. <br />
Κομπλεξικοί μονόδρομοι. Καριόλη μελόδραμα.<br />
Αν ξαναδώ αυτό το ηλίθιο χαμόγελο θα σας σκάσω τρεις βελονιές στα μάτια.<br />
<br />
Καλησπέρα σας,<br /><br /></div>
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="225" src="http://www.youtube.com/embed/qsXsxehyPpc" width="300"></iframe></div>
Συνελεγμώνηhttp://www.blogger.com/profile/16822168481527174997noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-7652361833657598151.post-34856945646332287062012-11-26T20:51:00.001+02:002013-04-05T15:29:44.755+03:00Χταπόδι.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Κι εκείνος σταμάτησε να πίνει.<br />
<br />
Και τρόμαξε. Φοβήθηκε μήπως κάλυψε κάποιο κενό. Την έβρισε.<br />
<br />
Κι άρχισε πάλι. Από φόβο τώρα. Αλλά και τότε από φόβο ήταν. Άλλος φόβος. Μαλακίες.<br />
<br /></div>
<iframe allowfullscreen="allowfullscreen" frameborder="0" height="315" src="http://www.youtube.com/embed/7xYCNu1TJvY" width="560"></iframe></div>
Συνελεγμώνηhttp://www.blogger.com/profile/16822168481527174997noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7652361833657598151.post-50627114135580647802012-11-01T23:57:00.002+02:002012-11-01T23:57:46.946+02:00Sweet Roots<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
"I like killing, he likes dying. What sort of perfect match did you expect?"<br />
<br /></div>
<iframe allowfullscreen="allowfullscreen" frameborder="0" height="315" src="http://www.youtube.com/embed/XxCZC5dF8D8" width="560"></iframe></div>
Συνελεγμώνηhttp://www.blogger.com/profile/16822168481527174997noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7652361833657598151.post-40925590372932673492012-10-24T01:08:00.001+03:002012-10-24T01:08:42.458+03:00κι επιβιώσαμε απ' τις τύψεις (το διττό)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
όχι αλήθεια,<br /><br />αν δεν έχεις τίποτα να κερδίσεις,<br />έχεις κάτι να χάσεις;<br /><br /><br />αναλύω: Δεν είναι ερώτηση μες στην αισιοδοξία και την παρότρυνση και μια φωτογραφία από πίσω και γίναμε. Αντιθέτως. Δεν υπάρχει κάτι στατικό, δεν έχεις τρίτη επιλογή, αυτή της αδράνειας. Δεν κερδίζεις με τη μία επιλογή και χάνεις με την άλλη. Επιλέγεις με ποια επιλογή θα θεωρήσεις τον εαυτό σου κερδισμένο και με ποια χαμένο. Βαφτίζεις. Κάνεις πατ-πατ στον εαυτό σου.<br /><br />Αυτοκαθυσηχάζεσαι.<br /><br />Επέλεξα να μην κερδίσω τίποτα.<br />Επέλεξα να μη χάσω τίποτα.<br />Επέλεξα την αδράνεια.<br /><br />Είμαι ηλίθια.<br />Βάφτισα επιλογές, τις πήρα, τις ξαναβάφτισα, τις ξαναβάφτισα.. Άλλαξαν τα ονόματα κι η κατάσταση έμεινε ίδια. Μάλλον όχι. Η κατάσταση δεν έμεινε ίδια, αλλά σίγουρα δεν επηρεάστηκε απ' τις ευφάνταστες μαλακίες μου. Κυλιόμενη.<br /><br />Επομένως.<br />Είμαστε ηλίθιοι.<br /><br />Και παίζουμε με τα κεφάλια μας.<br /><br />Και (με) βαριέμαι όταν καταλαβαίνω τι παιχνίδια παίζω.</div>
Συνελεγμώνηhttp://www.blogger.com/profile/16822168481527174997noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-7652361833657598151.post-67497340759214045462012-09-20T02:21:00.001+03:002012-09-20T02:23:15.711+03:00your dry blood on my fingertip<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="text-align: left;">Η επιβεβαίωση ότι έχασες κάτι δημιουργεί την ψευδαίσθηση ότι, κάποτε, κάτι είχες.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<span style="text-align: left;"></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="text-align: left;">Έχουμε γαμηθεί στο μεταβατικό στάδιο.</span></div>
<span style="text-align: left;">
</span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqV0X4VdNCj_upwx0Cch5xsUBxeuUJdX9agbbc12gfUoRyPcPuJCkdtKecImusgWwD0xWRxGtN3tTNGQzbvyYEkYsoytDRtINj-JeSaFCsIw7ecclaiZI_EPrnizXql5uQjFtkNhcgOm8/s1600/12072012596(tigka).jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="255" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqV0X4VdNCj_upwx0Cch5xsUBxeuUJdX9agbbc12gfUoRyPcPuJCkdtKecImusgWwD0xWRxGtN3tTNGQzbvyYEkYsoytDRtINj-JeSaFCsIw7ecclaiZI_EPrnizXql5uQjFtkNhcgOm8/s400/12072012596(tigka).jpg" width="400" /></a></div>
<br /></div>
Συνελεγμώνηhttp://www.blogger.com/profile/16822168481527174997noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7652361833657598151.post-72856977819103315992012-08-29T23:18:00.001+03:002012-08-29T23:20:00.623+03:007/8/12<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
"...Κατερίνα μου, είμαστε αναγκασμένοι να μοιραζόμαστε αυτό τον κόσμο με ένα σωρό μαλάκες. Και το ίδιο ακριβώς πιστεύουν και αυτοί για εμάς. Απ' το «εμπρός, να αλλάξουμε τον κόσμο», θεωρώ πολύ πιο βασικό το «κατ' αρχήν, μην είσαι μαλάκας», και μετά βλέπουμε...<br />Με αγάπη,<br />Ισίδωρας"<br /><br /><br />Κωστάκης Ανάν - Η τελική λήθη (δε φάιναλ θολούθιον)</div>
Συνελεγμώνηhttp://www.blogger.com/profile/16822168481527174997noreply@blogger.com0